| คำศัพท์ (VOCABULARY) | ความหมาย (TRANSLATION) |
|---|---|
| เปรี้ยงปร้าง | [adv.] onomatopoeia from the sound of thunder or an explosion [def.] เสียงดังเปรี้ยง โดยปริยายหมายถึงกระทำรุนแรงให้เกิดเสียงเช่นนั้น เช่น ตบตีเป็นต้น [example] กระเบื้องหลังคาของศาลาใหญ่ร่วงกราวราวกับมีมือยักษ์ตะกุยหล่นแตกเปรี้ยงปร้างไปทั่ว |